کد مطلب:20244 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:5

گنجینه پرسمان » اخلاق و عرفان

توبة واقعي براي گناهاني چون X و Y چگونه بايد باشد تا گناهكار مثل كسي گردد كه اصلاً گناه نكرده است؟

حقيقت توبه، تلاطم دروني و پشيماني از ارتكاب گناه است و علامت آن سوز و گداز دروني و آه و حسرت از كرده يا گفتة زشتي است كه انجام شده است. وقتي چنين حالتي در فرد پيدا شد، ياد گناه تلخ ترين خاطره زندگيش مي گردد.

آن هنگام كه شيريني و حلاوت گناه از ذائقة جان و روحش رخت بر بست و ندامت و انقلاب دروني در او ايجاد گشت، بداند كه مورد عنايت خاصة خداوند است. ثمرة توبه، تصميم بر ترك گناه و جبران لغزش هاي گذشته است.

حضرت اميرالمؤمنين(ع) فرمود: ثمرة التوبة استدراك فوارط النفس؛[4] ميوه و آثار توبه، جبران افراط و تفريط هاي گذشتة نَفْس است.

امام سجاد (ع) مي فرمايد: إنّما التوبة العمل و الرجوع عن الامر وليست التوبة بالكلام؛[5] توبه بازگشت عملي از انحراف و گناهان است. توبه با حرف و كلامي چون استغفرالله گفتن محقق نمي گردد. بلكه پيدايش تلاطم و انقلاب دروني و پشيماني است. در نتيجه آگاهي و معرفت دروني به وجود مي آيد و ثمرة آن بازگشت عملي از انحرافات و گناهان است.

وقتي چنين حالاتي يافتيد، غسل توبه كنيد، وضو بگيريد و دو ركعت نماز بخوانيد.

در عزم بر ترك گناهان مقاوم و راسخ باشيد.

[4] علي رضا حسني، توبه از ديدگاه قرآن و حديث، ص 65؛ غررالحكم، ج 3، ص 334.

[5] همان، به نقل از كشف الغمه، ج 2، ص 313.